صفت خزان

...
شرط‌‌‌‌ست که وقت برگریزان
خونابه شود ز برگ‌ ریزان
خونی که بود درون هر شاخ
بیرون چکد از مسام سوراخ
قارورهٔ آب سرد گردد
رخسارهٔ باغ زرد گردد
شاخ آبلهٔ هلاک یابد
زر جوید برگ و خاک یابد
نرگس به جمازه بر نهد رخت
شمشاد در افتد از سرِ تخت
سیمای سمن شکست گیرد
گل نامهٔ غم به دست گیرد
بر فرقِ چمن کُلالهٔ تاک
پیچیده شود چو مارِ ضحاک
چون باد مخالف آید از دور
افتادنِ برگ هست معذور
کانان که ز غرقگه گُریزند
ز اندیشهٔ بادْ رخت ریزند
...

هوای خوش شکوفایی...