جشنواره!

در تمام مدت اکران فیلم، یک زن و شوهر، بیجا و بی‌پروا و به طرز بی‌نمکی می‌خندیدند. من و سحر هربار با تعجب بهم‌ نگاه میکردیم، با علامت سوالی در چشمهایمان وسط تاریکی. عجیب به نظر میآمد خندیدن به تمام وضعیتهای تلخ و جدی فیلم. اما... 
کمی بعد دیدم گویا چندان هم عجیب نیست، وقتی میخواهی با فیلمت حرف جدی بزنی و نمی‌توانی، این میشود که با چهرهٔ کتک‌خورده و خونین بازیگرت دیگران را می‌خندانی!
یک جور پارادوکس کمدی طور!

فیلم سینمایی «تیغ و ترمه» به کارگردانی کیومرث پوراحمد را میگویم!