.
«همانطور که احترازی از استعمال لغات یونانیِ داخل در فارسی در زبانِ خود نداریم (مانند پیاله و دیهیم و سپهر و الماس و درم و دینار و فنجان... و لگن و قپان و کالبد و لنگر و هیون و پسته و نرگس و زمرّد و سیم و مروارید….) همانطور هم لازم نیست که دشمنی با عرب را مانند خون سیاوش دنبال کرده و با کلمات عربیالاصل ِ فارسیشدهی خودمان به خصومت برخیزیم!»
.
«بعضی از ما نمیخواهیم کینهی عرب… را فراموش کنیم و میخواهیم انتقام همه را از لغات بدبختِ فارسی خودمان که از اصل عربی آمده و هزار سال در اینجا توطّن نموده و در آغوش فارسی نموّ کردهاند بگیریم و آنها را اجنبی و خارجی بشماریم، ولی تریبون و بیوگرافی و بیبلیوگرافی و …پرانتز و …سوژه و گرامر و … کادو و تیراژ و گیومه و تیتر و لیسانس و سالن و دیپلم و رمان و سانسور و کنفرانس و سندیکا و کمیته و کمیسیون و کنترل و [صدها] کلمهی فرنگی… را خارجی ندانیم…»
.
خطابه در موضوع اخذ تمدّن خارجی. سید حسن تقی زاده